روزهاى آخر...تقویم

تقویم گوشیم که شماره اش عوض مى شود ، دلم بهم مى ریزد ، حسى میان خوش حالى و آشوب ! 

2 روز مانده تا کنکور سراسرى ! 

آخرین کنکور آزمایشى...

هجوم فکرها دیوانه ام مى کند ...

دلم کمى آرامش مى خواهد از جنس نور...

تنها سه روز مانده تا کنکور سراسرى94 !

مهندسى؟ تربیت معلم ؟! نمى دانم ! 

امسال در تمام سالهاى تحصیلم بیشتر از هرسالى اذیت شدم ، 

خسته شدم ، بریدم ! 

ناسازگارى با بعضى از کلاسها...

به مرز جنون مى رساند مرا...

یادم نرفته ، روزهاى تابستان را که براى رسیدن به این روزها چگونه گذراندم...

امسال تلاش چندانى نکردم.پس انتظار قبولى در مدارج علمى هم دور از انتظار است...

شد شد ، نشد هم نشد ! 

دنیا به آخر که نمى رسد !

مى نویسم که حواسم باشد ، اگر امسال نتیجه نگرفتى دلت را قرص کن که امسال زحمتى نکشیده اى !

اگر دوستانت قبول شوند لابد زحمت خودشان را کشیده اند...

قبول نشدى ، حتما صلاح و مصلحت بر این بود...

گاهى براى آرام ساختن تلاطم درون نیاز به نوشتن دارم.

از قم تا مشهدالرضا...

دلم تنگ است...

دلم به اندازه ى یک آغوش تا قم تنگ است....

دلم براى بى بى معصومه تنگ است...

اندازه ى یک آغوش حرم...

اندازه ى یک شب در جوار حضرت ماندن...

یک شب تا به صبح اشک ریختن و درد دل کردن...

زیارت خواندن و نماز خواندن...

دلم تنگ است...

و سپس اذن حرم مطهر رضوى را مى گیرم...

واشک...

اشک...

و ته دلم مى گویم ، قربانت بى بى جان ...

قربان دل تنگت براى اخویت...

و دوباره اشک...اشک...

چشمانم سنگین مى شود...

نورى مى بینم...

گنبد طلایى و گلدسته هایش...

کنارش گنبد گوهرشاد...

السلام علیک یاعلى بن موسى الرضا...

قایقت را نمى خواهم سهراب....

قایقت را نمى خواهم سهراب...

اصلا برایم مهم نیست که قایقت جا دارد یانه...

من در این کویر یغمایى که همه ز آن گریزانند ،

مردمى را یافته ام که اگر مى دیدى قایقت را درهم مى شکستى...

هوس سفر را ز سرت بیرون مى راندى...

اهل دلانم...

دوستانم...

هرچه مى خواهم این دلتنگى را دس به سر کنم نمى شود....

هرچه با دلم نجوا مى کنم روزگار باید سپرى شود نمى شود....

هرچه مى گویم اى خسته دل ، دل افگار قدرى آرام گیر نمى شود....

نمى شود که بشود...

اصلا چرا بشود ؟؟؟؟!!!!

دلتنگ شدن بس خوب است...

نه اینکه بغض کنى از نبودن عزیزانت...

از دورى شان...

آرام بگیر و قدرى اندیشه کن...

چه انسان هاى خوبى دور و برت هستند...

همینکه احوالشان را  هر چندروز یکبار مى پرسى ومى فهمى که حالشان خوب است ،کفایت مى کند...

دلت را قرص کن به اینکه هر سلامت ، به منزله ى یک دیدار است...

و هر روز برایشان دعا مى کنم...

سحرگاهان...

آن دم که خورشید طلوع نکرده است...

تقدیم به ...معلم هایم...

دوستانم...

من و عشق حسین"علیه السلام"

بى مقدمه مى نویسم...

دلخوشم به همین هیئت هاى ارباب...

به همین لطف و کرمش...

به همین شیرینى و شربت دادن ها...

به همین عشق مسلمان ها...

تا به حال ، طى این زمانى که عمراز خدا گرفته ام...

هنوز نشده هوس کنم یه بار جایى نذرى ببینم برم بگیرم.

همیشه مخصوصا روزاى خاص که نذرهاى زیادى پخش مى شه ، همیشه معتقدم آدم یه قاشق از غذاى نذرى ارباب بخوره کافیه ! 

اما امروز عجیب دلم هوس کرده بود یه لیوان شربت سرد نذرى بگیرم از این هیئت ها...

ماشین مون که کنار خیابان براى خرید ایستاد...

چشمام رو بستم از ته دل دعا کردم یه لیوان از شربت آقا به منم برسه...

گویى سیم دل وصل بود...

مردى که آن سمت خیابان بود و سینى از شربت بدست داشت ،

 

بسمت ماشین ما اومد و لیوان شربت رو تعارف کرد...

درجواب محبتش گفتم : پدر جان اجرت با خود امام حسین"علیه السلام " 

تبسمى کرد گفت : امام حسین حفظت کنه !

و چقدر لذت بخش بود، اولین جرعه ى شربت نذرى و 

ذکرى که آرام زیرلب زمزمه مى کنیم...

السلام علیک یا اباعبدالله الحسین...

غواص ها...

اروند....

غواص ها...

بدنهااى که هیچگاه برنگشت...

مادرهاى که آب اروند را جمع مى کنند به یاد فرزندانشان...

فرزندانى که اینک آسمانى شده اند...

جنوب،آبادان ، اهواز با دلم کارى کرد که هیچ جاى دنیانکرد...

روزگارم دیدنى است...

از آن روزى که بازگشته ام حتى نشده یک روز را به رجعت دوباره فکر نکرده باشم...

و دلم در تلاطم است...اگرنشود...اگرجورنشود...اگر...و اگر...و هزاران اگر!!!

لعنت بر اگر هاى که راه من بسوى شما را مى بندد!

چندى پیش ناگه از ذهنم عبور کرد، چرا این همه آشوب؟؟؟؟ خودشان اذن مى دهند...نگران نباش... . 

به امید روزى که بنویسم فردا عازم جنوب هستم...

آسمان شهرم...

آسمان شهرم دیروز...

غمگین تر از هر روز بود...

بغض کرده بود...

نمى بارید...

فقط بغض خفه اش کرده بود...

شهربوى خدا مى داد...

بوى روزهاى جنگ را گرفته بود...

دیروز شهرم میزبان بود...

میزبانى که میهمانش بیش از سى سال است که به لقا یار پیوسته است....

میهمانش را عاشقانه در آغوش کشید ...

میهمان نازنینمان همراه با چشمان خیس از اشک مادران و پدران و برادران و خواهران وطنش به خاک سپرده شد !

گمنام!!!

گمنام تر از هر گمنامى...

گویى ارادت خاصى به مولایم حسین و امام موسى کاظم داشتند...

چرا که چون مولایش حسین بى سر بود...

و در روز شهادت امام موسى کاظم درخاک پاک کشورش آرام گرفت...

مدیرمن⬅یادگار دیروز !

به نام الله دهنده بى منت

خط خودم !

السلام علیک یاعلى بن موسى الرضا

جانم  امام رضا: 

میخواست ضریحش قدح یاس شود...

صحن و حرمش مرقد احساس شود...

چون دید که آب دور عمو میگردد...

میخواست شبی شبیه عباس شود...

سلام .شب تون بخیر این سایتى که آدرسشو مى زارم واستون متعلق به یکى از دربانان حرم مطهر رضویه! از قرار معلوم فردا شب حول و هوش ساعت 9:30 زیارت حضرت را در حرم مطهر مى خونه .و یه فرم رو سایت گذاشته که شما برید حاجت قلبى تون بنویسید، و فرداشب هم همون حول و هوش زیارت خاص امام رو بخونید! اول فقط ى عکس باز مى شه ، عکس پنجره فولاد، چندلحظهاى دستتون روش نگهداریدسایت بالا میاد.

darbanagha.blogfa.com

بهترینم اى دوست...

بهترینم اى دوست ، یادگار دیروز...

دل من سیر برایت تنگ است...

دم به دم در همه دم...

غرق نیازم  از خدا...

که تو باشى آرام...

بهترینم اى دوست ، یادگار دیروز...

دل من سیر برایت تنگ است...

در بین تپش ثانیه ها...

در هیاهوى زمان...

مى شود احساس کرد بیش از پیش 

نسیم  دلتنگى را !

و در آن لحظه ى ناب 

مى شود تمنا کرد از خدا ،

غرق شادى باشى هر روز ! 

بهترینم اى دوست !

مخاطب خاص این متن : یادگار دیروز !

التماس دعا !

وقتى کسى مى گوید التماس دعا ! برایش دعا کن.

وقتى مى گوید التماس دعا یعنى دیگر امیدى ندارد...

یئس بر کاخ آرزوهایش پنجه کشیده...

وقتى کسى مى گوید التماس دعا یعنى از همه کس بریده است...ارتباطش با خالقش همچو ریسمانى نامرئى شده است ! 

وقتى کسى مى گوید التماس دعا ، دست کم نگیرش...

شاید مریضى دارد ...

شاید گره اى در خوشبختى اش افتاده باشد...

شاید از گناهى رنج مى برد...

شایدمى خواهد از نفوس پاک تو به بارالهاش برسد ...

وقتى کسى مى گوید التماس دعا ،

 صمیمانه برایش دعا کن !

التماس دعا...

جنوب⬅کربلا⬅نخ معجر....

جنوب است یک دنیا دلدادگى...

جنوب است یک عمر عاشقى...

جنوب است یک دنیا جنون...

جنوب است هزاران شهید نقاب در خاک کشیده...

شلمچه است...و کربلا !

کربلا !

چقدر رویایش دوراست....

یعنى مى شود؟!

بهمین زودى؟! راهى سفر شوم ؟!

براى دل بى قرارم امن یجیب بخوانید...

کربلا در کربلا مى ماند اگر زینب نبود...

خانم جون!

خانم جون که نیست یک گوشه دلم خالى است...

هیچ گاه اینگونه دلتنگش نشده بودم.

آخر همیشه بود...

کنارم بود!

حتى روزهااى که شهرستان بود...

بازهم بود!

اما حالا...

خاک کشورش با خاک کشورم فرق دارد...

حالا که بغض پاییم مى شود...

دلم مى خواهد کنارش باشم!

او بهترین جاى دنیاست الان!

شک ندارم که دارد برایم دعا مى کند...

کنار اربابش حسین !

خوش به حاات خانم جون ! 

کربلا زیباترین حس دنیاست !

آنقدر دلم تنگ است برایت که اشک را به زور مهار مى کنم!

بغض خفه ام کرده است.

خانم جون خوش به حالت !

از بین الحرمین چه خبر؟!

خانم جون هواى چشمانت را خوب مى دانم که ابریست...

براى هواى چشمانم دعا کن!!!

معلمى...رهایش کن!

معلمی شغل نیست؛ معلمی عشق است.

اگر به عنوان شغل انتخابش کرده ای ، رهایش کن

و اگر عشق توست مبارکت باد. (شهید رجایی )

دلم تنگ شد....

نمى دونم چى شد که دلم تنگ شد...

دلم تنگ شد واسه اردوگاه آبادان...

با اینکه ادردوگاه اهواز همه جوره بهتر از آبادان بود اما...

اردوگاه آبادان با دلم صمیتى تره....

خداکنه امسال روزیم باشه !

چى من رو وصل کرده به آبادان و اهواز و شلمچه و فکه و اروند و...نمى دونم ! اما مى دونم کشش عجیبى دارم به اون سمت....

منتظر معجزه ام...

منتظر یه نشونه...

مى دونم دلمو خودشون وصل کردن !

خداکنه تو راهشون بمونم !

شهدا به شما ایمان دارم ...

وقتى که اوج دلتنگى و بى آبرویى مى شوی اگر سیم اتصال دلت هنوز وصل باشد وصلت مى کند آبرویت مى دهند....

عزتت مى دهند....

قرضت را مى دهند ....

فقط وصل باش! 

اى جوان وصل باش!

هر بار که دلم پر باشد مى نویسم ...

آنگاه تسکین میابم...

اما اینبار تسکین نیافتم!

خوش به حالشان...

شهدا را مى گویم...

جهاد و کار فرهنگى خیلى سخت شده ! 

خیلى بیشتر از خیلى ! 

دلم مى خواهد مثل شماها باشم...

شهید...

گمنام....

(عکس را خودم گرفتم.اردگاه آبادان است !صبح روز22بهمن 93.ساعت تقریبا 4 و 51 دقیقه بود.هنوز صداى پرچم ها که از شدت باد بهم مى خوردند در گوشم مى پیچد!)

دلم گواه نیست! به رفتن!

سالهاست که انتظار دیدن قبه ى خضرا و کعبه را دارم....

چندى پیش امکان رفتن میسر شد...

اما تنها یک دلیل مرا از رفتن باز داشت...

سفرم را نگه داشتم!

با خودم گفتم : چه اشکالى دارد 

اگر عمرى بماند سال آینده با فراغ بال خواهم رفت!

اما...

چه کرده اند این آل سعود؟!

که دلم گواه نیست ؛ به رفتن !

فکر مى کنم اگر هزینه اى که به آنها 

پرداخت مى کنم، بشود بمبى و فرود آید بر سر هم نوعان یمنیم 

و خانواده اى را به سوگ بنشاند، ثواب که نکرده ام هیچ...

گناه هم کرده ام !!!

اى پیمبر : عاجزانه از شما تقاضا دارم ،حق این دولت هاى مستکبر را کف دستشان بگذارى!

نابودى تمامى دولت هاى مستکبر صلوات!

اللهم صل على محمد و آل محمد

مهتاب...

مهدى فاطمه آمد-هم اکنون

مسیرهمیشه ام است....آقا امام زمان کمکت کند!

مسیرهمیشه ام است...

تقریبا چهارسالى مى شود هر روز این خیابان را طى مى کنم...

مدتى ست سیدى پیر بى هیچ حرفى کنار مدرسه مى نشنید ....

نمى خواهم حاشیه بروم ...

هروقت بدانم پولى دارم که به آن نیاز ندارم ، به دیگران کمک مى کنم ! این هم از همان کمک ها بود...

ولى اصل قضیه این نیست...

امروز وقتى مبلغى رو به این سید کمک کردم گفت :

آقا امام زمان کمکت کنه !

وارد مدرسه شدم و دوباره تکرار کردم : 

آقا امام زمان کمکت کند؟!

مگر من چه کرده ام ، که آقا کمکم کند؟!

کدام روز به امید انجام کارى  براى مولایم از خواب برخواسته ام؟!

هر روز بعد هرنماز دعا کرده ام که بیایید و صدها کار کرده ام که نیاید...

هر روز با رفتارم دلشان را رنجانده ام ، هنوز مهرشان را از دلم نگرفته اند...

با شکستن توبه هایم، گناه کرده ام...

مولاى من مگر من برایت چه کرده ام که توقع کمک داشته باشم؟!