بى مقدمه مى نویسم...
دلخوشم به همین هیئت هاى ارباب...
به همین لطف و کرمش...
به همین شیرینى و شربت دادن ها...
به همین عشق مسلمان ها...
تا به حال ، طى این زمانى که عمراز خدا گرفته ام...
هنوز نشده هوس کنم یه بار جایى نذرى ببینم برم بگیرم.
همیشه مخصوصا روزاى خاص که نذرهاى زیادى پخش مى شه ، همیشه معتقدم آدم یه قاشق از غذاى نذرى ارباب بخوره کافیه !
اما امروز عجیب دلم هوس کرده بود یه لیوان شربت سرد نذرى بگیرم از این هیئت ها...
ماشین مون که کنار خیابان براى خرید ایستاد...
چشمام رو بستم از ته دل دعا کردم یه لیوان از شربت آقا به منم برسه...
گویى سیم دل وصل بود...
مردى که آن سمت خیابان بود و سینى از شربت بدست داشت ،
بسمت ماشین ما اومد و لیوان شربت رو تعارف کرد...
درجواب محبتش گفتم : پدر جان اجرت با خود امام حسین"علیه السلام "
تبسمى کرد گفت : امام حسین حفظت کنه !
و چقدر لذت بخش بود، اولین جرعه ى شربت نذرى و
ذکرى که آرام زیرلب زمزمه مى کنیم...
السلام علیک یا اباعبدالله الحسین...
با سلام
وبلاگ نویس فرهیخته ، مطلب شما در سایت قلم تو منتشر گردید
منتظر مطالب خوب شما هستیم.
لینک مطلب شما :
http://www.ghalameto.ir/news/7762/%D9%85%D9%86-%D9%88-%D8%B9%D8%B4%D9%82-%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86%D8%B9%D9%84%DB%8C%D9%87-%D8%A7%D9%84%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85
هدیه سایت:
بدترین ثروت آن است که بخشی از آن در راه خدا انفاق نشود و زکاتش پرداخت نگردد . امام علی (ع)
با تشکر فراوان
سایت قلم تو