۲۴
فروردين ۹۴
بعد از تمام خستگى هاى روز مره...
فعالیت هاى روزمره...
به خانه مى رسم!
صداى اذان از بلند گوى مسجد محل بلند مى شود!
دلم لک زده براى یک نماز درست و حسابى...
یک زیارت عاشوراى بین نماز مغرب و عشاء فکر مى کنم حالم را جا مى آورد!
تسبیح تربتم هنوز هم بعد از سالها بوى خاک کربلا مى دهد...
سر به سجده مى گذارم!
از عطر خوشش مست مى شوم!
دقایقى را بر سجده مى مانم !
آرام مى شوم و جان تازه مى گیرم !
سجده ى بعد را بازهم بجا مى آورم !
بازهم از عطر تسبیح تربتم مست مى شوم!
و دلم پا برهنه مى دود تا بین الحرمین حسین !
و میان قنوتم زمزمه مى کنم : ربنا آتنا فى الدنیا کربلا!
*این پست را کپى نکنید ، یا اگر کپى مى کنید با عکسش کپى کنید! مى دانید آخر این پست فرق دارد...
آخر شرف این پست به تسبیح تربت مولایش حسین است !
والسلام،ختم کلام !"
یه فانوسی