حال دلم را نمی فهمم.
از آنچه که می ترسیدم ˛به سرم آمد...
از همان که همیشه در دل به آن می خندیدم...
عزم جدی ام در هم شکسته ; و هدفی در مسیر نمی بینم !
نمی دانم...
به کجا چنین شتابان می روم...
اما در همین صبح زیبا از شما می خواهم که کمکم کنید...
از شما شهدای وطنم. تا هر کجا که یاریم کنید پیش می روم.
هوا دل انگیز است ˛ این هوا یک خاطره را برایم زنده می کند...
صبح اهواز ...
گرگ و میش !
آخرین نفراتی هستیم که چمدان بدست در میان بدرقه ی صمیمی خادمان راهیان نور بیرون می زنیم...
و سرتاسر شور و خنده !
شب آرامی داشته ایم و حالمان خوب است...
روز آخر سفرمان بود...
اردوگاه بزرگ آبادان چمدانم را که می کشم صدای بلندش سکوت دل انگیز اردوگاه را بهم می زند...
بین راه تانک های جنگی˛ کوه ها˛درختها و...تمام چیزهاای که دور و برم هست نظرم را جلب می کند....
چیزهاای که شب به لطف تاریکی اش از دیدنشان محروم شده بودم.
باسلام واحترا
ممنون از اینکه به وبلاگ ما سر زدید
لطفاً اگر قسمتی از مطالب ویا یک بخش دچار نقصان بودید تذکر بدهید تا اصلاح کنیم
مطالب بسیار جالب و دلنشینی گذاشتید استفاده کردم
در پناه ایزد منّان موفق و مؤید باشید
التماس دعا